آواز انتظار

اين روزها دلتنگم  انقدر دلتنگ كه ارامم نميگذارد  بوي ان روزهاي خوب ، بيقرارم ميكند  عطر لحظه هاي پُري كه اين روزها با مزه ي خالي اش احساسم را قرباني ميكند  بوي پيراهنت كم كم دارد از خيالم گُم و محو ميشود  پنجره ها همه اش بغض شده اند  پنجره هايي پر از خاطراتي بخار گرفته  و انتظار خاطراتي انقدر دور كه نه دستم بدان روزها ميرسد و نه سوي چشمانم كه توان ديدنش را دارند  حجم اين دلتنگي را فقط من ميدانم آواز انتظار...

سر به بالین میبرم هر شب به آهی چو مجنونی ز رویای نگاهی به بغضی میشوم مهمان این دل که شاید یابمت من در پگاهی چنین جرمی مرا تا آن ابد هست که با عشقت شدم غرق گناهی تو ای مغموم سحر انگیز دلها که داری در دل من شاهراهی بیا بنگر که خون شد دیدگانم ز اشک من بشد سیراب ، چاهی علاج درد من شلاق و نار است که روز روشنم شد روسیاهی کشیدم بار محنت بر دو دوشم ندانستم که آتش میکشی هر جانپناهی کنون من ماندم و این آواز انتظار...

آواز انتظار...

آواز انتظار...